1 comment on “Bartosz Niedaszkowski – recepta na jogę, joga na receptę.”

1. Adam pisze:

   28 marca 2021 o 19:23

   Przykro mi niezmiernie, ale pan fizjo-jogin strasznie farmazoni. Badań Ornisha z 1979 roku się raczej w necie nie znajdzie. Cytowania są śladowe. Zasadniczo sam się na nie powołuje. Te, które podlinkowaliście, ewidentnie wskazują na zmiany w diecie i wręcz niezdrowe ograniczenie podaży tłuszczu. Sam Ornish to żaden autorytet, a raczej typowy sprzedawca „oleju węża”, jak mawiają Amerykanie 😉 Jego strona (https://www.ornish.com/) to jakiś altermedowy bełkot sprzedażowy. Proponowany program zmiany stylu życia, może i ma sens, ale zalecane ćwiczenia jogi, to jakaś zupełna bzdura. Mocniej się przeciągam po wstaniu z łóżka. Jeżeli panu Niedaszkowskiemu nie przeszkadza konflikt interesów, niedostępność badań, mała grupa osób badanych, niejednoznaczne wyniki i fakt, że w badaniu nie ma mowy o jodze, no to na serio brać jego wypowiedzi się nie da. Typowe błędy poznawcze i chęć potwierdzenia swoich przekonań, choćby na siłę i wbrew faktom.

   Ten problem zdaje się dotyczyć większości (wszystkich?) joginów-naukowców. Wszędzie szukają potwierdzenia dla swojej pasji (???) jaka jest joga. Najlepszym przykładem są twierdzenia, że joga zwiększa inteligencję. Czymkolwiek ona jest, to jednak musi być coś na rzeczy… ale w przeciwną stronę. Ludzie z pasją nie potrafią na ogół krytycznie podejść do przedmiotu swojej pasji. Nie tylko jogi ten problem dotyczy.

   Kolejnym przykładem fandzolenia jest stwierdzenie, że ludzie ze skoliozą nie mogą obciążać osiowo kręgosłupa 😀 Nie wiem skąd te wnioski, ale pan jogin chyba nie widział w akcji Lamara Ganta. Kręgosłup właśnie należy obciążać. Człowiek ze skoliozą, jak najbardziej, może stać na głowie, oczywiście po wcześniejszym przygotowaniu i wzmocnieniu grzbietu i szyi.

   Określanie wszystkich swoich klientów mianem „pacjent” jest chyba dość nieadekwatne. Na ogół ze świecą szukać tzw. zdrowego człowieka. Aktualnie sugeruje się, aby osoby, nawet schorowane, nie były określane mianem „pacjent” ze względu na negatywne konotacje, jakie niesie ze sobą używanie tego wyrażenia odnośnie różnych ludzi. Promowane jest raczej słownictwo budujące poczucie wartości i sprawczości wśród chorych, zachęcanie ich do wzięcia odpowiedzialności za swój stan, podejmowania aktywności fizycznej, zmiany stylu życia.

   Co do podobieństwa ćwiczeń gimnastycznych, stretchingu czy mobilizacji do jogicznych asan, sugeruję zapoznanie się z Yoga Body Marka Singletona. Problem z jogą jest taki, że czerpie pełnymi garściami z ćwiczeń zapaśniczych, kulturystycznych, gimnastyki kobiecej i systemów gimnastycznych Linga i Bukha. Jej historia we współczesnym, posturalnym ujęciu, jest stosunkowo krótka. Nieliczne tylko asany sięgają w swej historii średniowiecza. Głównie pozycje siedzące – medytacyjne i mocno przereklamowane – odwrócone 😉

   Co do jogi statycznej i dynamicznej – pełna zgoda. Najpierw literki, potem pisanie wyrazów, potem zdań i powieści.

   Wysiłek jest podejmowany po to, aby następowały zmiany adaptacyjne. Co to za nowa nauka, że mamy unikać zmian adaptacyjnych? Adaptacje są potrzebne. Oczywiście należy starać się o jak najszerszy zakres tych adaptacji. Odpowiednio praktykowana joga, też prowadzi do zmian adaptacyjnych, bez tego nie ma żadnych postępów. Nawet jak siedzimy na tyłku, to następują zmiany adaptacyjne, tylko na naszą niekorzyść. Adaptujemy się do siedzenia, zanikają nam mięśnie, kości, ścięgna i więzadła robią się mniej wytrzymałe mechanicznie, stawy się degenerują z bezruchu. Tak działa nasza fizjologia. Kiedy zaczynamy ćwiczyć, cokolwiek, co wymaga od nas włożenia wysiłku, zaczynamy się do tegoż wysiłku adaptować. Nie tylko nasz układ ruchu, ale i pozostałe układy, przede wszystkim nerwowy. Poprawa wytrzymałości, wytrzymałości mięśniowej, siły, koordynacji, poczucia równowagi, to efekty adaptacji do praktykowanych zadań ruchowych, wymagających zaangażowania ćwiczeń.

   Dalej mi się nie chce słuchać, bo na serio, nie ma czego.

   Odpowiedz